środa, 13 maja 2020

LA-Start niski:)8ab dz

13.05.2020

Klasa 8ab dz

LA-Start niski

Start niski – historia

Bieg krótki znany był już w starożytności. Ludzie żyjący w tamtych czasach uwielbiali wszelkie konkurencje sportowe. Oczywiście również lubili się ścigać. Chcieli wiedzieć, kto jest najsilniejszy, najbardziej skoczny, ale i kto jest najszybszy.

Bieg na dystansie krótkim wchodził w tzw. pentatlon, czyli 5-boju Starożytnej Grecji. Długość takiego biegu wynosiła jeden stadion, czyli dokładniej, było to 400 metrów.
Co było dalej?
Zanotowano starty z kamiennych bloków, oczywiście znacznie różniły się od dzisiejszych bloków startowych.
W roku 1887 Charles Sherrill przeszedł do historii i jako pierwszy wystartował z pozycji niskiej.
.
Natomiast podczas pierwszych Nowożytnych Igrzysk Olimpijskich, które miały miejsce w Atenach, w roku 1896, amerykański zawodnik Thomas Burke brał udział w biegu krótkim na 100 metrów (12,00 sec.) i zastosował jako jedyny start niski. Wzorował się na Sherrillu.
Technika startu niskiego błyskawicznie ewaluowała. Widziano w niej ogromny potencjał i pomoc w coraz szybszym biegu.

Zwracano coraz większą uwagę nie na sam bieg, ale właśnie na start oraz finisz. To te elementy non stop udoskonalano.
Około 1928 – 1929 roku wprowadzono bloki startowe, przypominające już bardziej ówczesne, które bardziej ułatwiały startowanie
W latach 30-tych nadeszła mała zmiana, stopy zawodników układane były dość blisko siebie. Tą technikę startu nazwano kangaroo bunch start. Z tej pozycji startowej sprinterzy bardzo szybko wychodzili z bloków. To naprawdę było dla nich kluczowe.

Ogromną popularnością technika ta cieszyła się w latach 50-tych.
Dzisiaj nikt sobie nie wyobraża biegów na dystansie krótkim bez startu niskiego.

Start niski – technika

Start niski wykonuje się z bloków startowych.
.Ustawienie bloków
Przyjmuje się, że przednia podpórka bloku startowego powinna być ustawiona w odległości około 2 stóp od linii startowej, a podpórka tylna o jedną stopę za nią.
Komendy
Komendy są następujące: „na miejsca”, „gotów” i strzał z pistoletu.
 „na miejsca”:
  • Biegacz przyjmuje pozycję klęku podpartego jednonóż na nodze zakrocznej, opierając stopy o ścianki bloków, a dłonie (kciuk i wyraźnie rozwarty palec wskazujący, do którego przylegają wyprostowane pozostałe palce) ustawione są przed linią startową na szerokości barków.
  • Kończyny górne wyprostowane w stawach łokciowych ustawione niemalże pionowo.
  • Głowa swobodnie opuszczona w dół
  • Równomierne rozmieszczenie masy ciała na wszystkie punkty podparcia – umożliwia to rozluźnienie mięśni.
„gotów”:
  • Biegacz wolnym ruchem unosi biodra nieco powyżej poziomu barków
  • Przenosi masę ciała na kończyny górne
  • Kąt ugięcia w stawie kolanowym nogi wykrocznej wynosi nie mniej niż 90 stopni, nogi zakrocznej 110 – 130 stopni.
strzał”:
  • Biegacz energicznie odbija się rękoma od bieżni
  • Wykonuje zdecydowany ruch barkami w przód ku górze
  • Rozpoczyna odbicie z bloków startowych równocześnie obiema nogami
  • Noga zakroczna zostaje energicznie przeniesiona w przód
  • Pracę nóg wspomaga naprzemianstronny obszerny wymach ramion
W czasie pierwszych kroków, tułów jest mocno pochylony do przodu. Stopy przenoszone nisko nad podłożem.


wiadomości z bogu-sporttopestka
mgr Renata Wasilewska
.

11 komentarzy:

LA Konkurencje 8abc dz,8a chł

 5.11.2020 KLASA 8abc dz 8a chłopaki LA-Konkurencje Przedstawienie prezentacji przez uczniów